اشتباهات رایج: استفاده‌ی نادرست از حروف اضافه
اشتباهات رایج: استفاده‌ی نادرست از حروف اضافه
کسانی که قصد یادگیری زبان جدیدی دارند، بدون شک از زبان مادری خود جهت ساخت جملات در زبان مقصد کمک می گیرند.
در بعضی موارد، چنین راهکاری مفید واقع می شود، چرا که زبان های مختلف نقاط مشترک متعددی با یکدیگر دارند.
با این وجود، در برخی موارد این موضوع نتیجه‌ی عکس داده و باعث می شود حتی معنای جمله ی ذکر شده کاملاً متفاوت با آن چیزی باشد که زبان آموز در ذهن دارد. در این بخش می خواهیم چند مورد را برای شما شرح دهیم که در آن استفاده از حروف اضافه غیر الزامی بوده، و یا حروف اضافه ای که به کار بسته شده است اشتباه بوده است.
(Arrive (at/in
فعل arrive با حرف اضافه ی at (برای ساختمان) و in (برای شهر و کشور) به کار می رود.
اما با این وجود، زبان آموزان (به خصوص فارسی زبانان) بیشتر از to برای بیان رسیدن به جایی استفاده می کنند.
We arrived at the station ten minutes early.
The Prime Minister arrives back in Britain tonight.
Reach
We reached London late at night.
Answer
He still hadn’t answered (to) me.
These are important questions, and we want answers to them.
Enter
Silence fell as I entered (to) the room.
Tell & Say
باید توجه داشت که در وهله ی اول، فعل tell به هیچ حرف اضافه ای نیاز ندارد، با وجود اینکه در فارسی ما چیزی را «به» کسی می گوییم.
اما از سوی دیگر، اگر بخواهیم از فعل say استفاده کنیم، در صورت مشخص کردن مخاطب گفته، به کارگیری to الزامی می شود.
Jack had to go, but he didn’t tell (to) me why.What did you say to her?
Marry
البته در انگلیسی Marry واژه ای رسمی است، و در مکالمات روزمره از get married بیشتر استفاده می شود.
I’m going to ask her to marry me on St Valentine’s Day.
Spend
ما معمولا وقت یا پول یا انرژی خود را «برای» چیزی صرف می کنیم. اما در انگلیسی باید همراه با spend از on استفاده گردد:
More money should be spent on education.
