لادن، مهندسی دریا، استرالیا

لادن، از زبان آموزان سابق درخت جاویدان، تجربه ی اقامت در استرالیا

1. اول از همه اینکه خیلی از بچه‌هایی که هدف مهاجرت دارند درگیر این موضوع میشن که با چه امکانات مالی می‌توانند به کشور مقصد بروند.
متاسفانه بعضی از دانشجوهامون که برآورد هزینه‌های کامل نکرده بودند، مجبور شدن که از کشور مقصد برگردند.
با معرفی اجمالی در مورد رشته تحصیلی، نام شهر و کشور مقصدتون چه توصیه‌ای در این زمینه به بچه‌های ایران دارید؟

من به استرالیا سفر کردم. تقریباً قیمت همه چیز رو قبل از اومدن میشه از سایت‌های استرالیایی پیدا کرد.
از مواد غذایی گرفته (سایت فروشگاه‌های مواد غذایی مثل «کولز»، «الدی» و …) تا قیمت لباس، خانه و غیره.
البته با توجه به نوسانات دلار مشخصه که ممکنه ارزش ریال در کمتر از یک هفته به نصف کاهش پیدا کنه.
بنابراین بهتره که موقع حساب و کتاب این قضیه در نظر گرفته بشه.

2. این روزها، تو اینترنت اطلاعات موثقی در مورد مهاجرت نمی‌تونیم پیدا کنیم.
بعضی از بچه‌ها با این دید تصمیم به رفتن می‌گیرند که کشور مقصدشون آرمان شهر هست و هیچ تصویری از مشکلات پیش رو ندارن.
اگر بخواهید از خوبی‌ها و بدی‌های کشور مقصدتون به ما بگید و بچه‌های ایران رو راهنمایی کنید، چه مواردی را می‌توانید بهشون گوشزد کنید؟

هیچ‌جا بهشت نیست، هیچ‌جا جهنم هم نیست، اما نکات منفی:

• کار تخصصی مربوط به مهندسی پیدا کردن مشکله. به هزار و یک علت اینجا تقریباً کارخونه‌ای وجود نداره، و اگر کسی قصد پول درآوردن در زمان کوتاه داشته باشه به نظرم مناسب نیست. چنین چیزی در درازمدت و با تلاش حاصل میشه.
• خیلی قطعات از خارج استرالیا وارد میشه (به همون علت نبودن کارخانه) و این موضوع باعث زمانبر شدن فعالیت‌ها میشه.
  مثلاً آسانسور ما خراب شد و 40 روز طول کشید تا قطعه وارد بشه.
  یا لاستیک ماشین یکی از دوستان دو ماه طول کشید. این کاملاً عادیه.

 

اما نکات مثبت: بهترین خوبی استرالیا رفاه، آرامش، و برابریه، و زن و مرد، پیر و جوان، عرب و عجم و آزی (استرالیایی) همه برابرند. حتی نابینایان و معلولین با امکانات شهری اجازه ی فعالیت و کار دارن. یعنی کسی رشوه نمیده یا پارتی‌بازی نمی‌کنه تا آسانسورش زودتر درست بشه. این شرایط برای همه یکسانه. مردم به شدت مهربان و دوست‌داشتنی هستن.

3. به نظرتون موقعیت اجتماعی ایرانی‌ها در کشور مقصد چجوری هست؟
در کل رفتار مردم آن کشور با ایرانی‌ها چطور هست؟

در کل ایرانیها زیاد نیستند یا نمیشناسند و یا دید مثبتی دارن.

4. اگر بتونید زمان رو به عقب برگردونید، آیا باز هم همین تصمیم را برای رفتن می‌گرفتید یا نه؟

صددرصد، اما پیشنهاد میدم دوستان با ویزای دائم بیان.

5. خیلی از بچه‌ها تافل امتحان می‌دن و می‌گن کاش آیلتس امتحان می‌دادیم و یا بر عکس.
شما با توجه به شرایط کشور مقصد چه امتحانی را به بچه‌ها پیشنهاد می‌کنید؟

من آیلتس دادم ولی الان برای استرالیا PTE رواج پیدا کرده. نوع امتحان رو مهم نیست جدی بگیرید.
خیلی‌ها فکر می کنن PTE آسونه، شاید از آیلتس راحت‌تر باشه ولی خیلی‌ها بالای چهار بار امتحان دادن تا نمره بگیرن.

6. تو کشوری که در حال حاضر ساکن هستید، بچه‌های کدوم رشته شانس بیشتری برای پیدا کردن شغل بهتر دارند؟
در ضمن آیا در کشور مقصد شانس اقامت دائم هست یا نه؟
چون بعضی از بچه‌ها رفتن و دکترا گرفتن و متاسفانه شانسی برای موندن در آن کشور پیدا نکردن.
اگر بتونید توضیح کلی در این مورد هم بدید ممنون می‌شیم.

در حال حاضر شرایط ویزا گرفتن بسیار سخت شده.
به نظرم دوستان با هر رشته‌ای که شرایطش رو دارن اقدام کنن ولی حتماً یک مهارت (از لوله کشی و برق‌کاری گرفته تا باریستا و آشپزی) یاد بگیرند که اینجا با اون مهارت مشغول به کار بشن.
واقعاً کارهای زیادی برای انجام هست، فقط باید قدرت ریسک داشت.

یک نکته دیگه هم اینه که مجلس استرالیا در حال بررسی یک قانون جدید برای شهروندی است که باید چهار سال ویزای دائم داشت بعد اقدام کرد. یعنی قبلاً دانشجوها بعد از 4 سال تحصیل برای شهروند شدن اقدام می‌کردند، اما اگر این قانون تصویب بشه دانشجوها باید بعد از اتمام تحصیل برای ویزاهای دائم اقدام کنن و بعد از 4 سال اقامت دائم شهروند بشن که یک کم قضیه رو سخت می‌کنه (چهار سال ویزای دانشجویی + چهار سال اقامت دائم) چون هر روز ممکنه که یک قانون جدید تصویب بشه که شهروند شدن رو به تاخیر بیندازه.

مطالب مرتبط:

نیلوفر – ویزای کار اسـترالیا

محمد – دکترای رشته Biomedical Science – شهر Brisbane، اسـترالیا

تجربه مهاجرت ابراهيم به اسـتراليا