جملات شرطی (بخش سوم: شرطی نوع ترکیبی)

جملات شرطی (بخش سوم: شرطی نوع ترکیبی)

همانطور که از اسمشان پیداست، جملات شرطی در مورد شرط‌ هایی صحبت می‌کنند که در صورت وقوع آنها، اتفاق دیگری (پیامد) نیز رخ خواهد داد. در واقع، با استفاده از جملات شرطی قصد داریم در مورد رابطه‌ی علت و معلولی دو رویداد صحبت کنیم.

یک جمله‌ی شرطی کامل دارای دو بخش است: عبارت شرط (If clause)، و عبارت پیامد (Consequence).

جملات شرطی دارای پنج حالت می باشند:

• شرطی نوع صفر/محض (Zero/Real Conditional)،
• شرطی نوع اول (Conditional #1)،
• شرطی نوع دوم (Conditional #2)،
• شرطی نوع سوم (Conditional #3)، و
• شرطی نوع ترکیبی (Mixed Conditional)

در بخش اول مقاله های جملات شرطی (اینجا) با شرطی نوع صفر و اول، و در بخش دوم (اینجا) با دو نوع دوم و سوم آشنا شدیم. حال در مقاله‌ی پیش رو شرطی نوع ترکیبی توضیح داده خواهد شد.

شرطی نوع ترکیبی (Mixed Conditional)

در این گونه از جملات شرطی، ترکیبی از شرطی نوع دوم و سوم به کار گرفته می شود. بنابراین اینگونه می توان نتیجه گرفت که احتمال رخداد آن ها صفر است، یعنی اینکه در مورد شرایطی صحبت میکنیم که عکس آن اتفاق افتاده یا صحت دارد.
در جملات شرطی ترکیبی، یکی از جملات شرط یا پیامد در گذشته و دیگری در زمان حال رخ می دهند. لذا در واقع دو نوع مختلف از جملات شرطی وجود دارد که به آن ها خواهیم پرداخت.

گاهی امکان دارد در مورد شرطی در گذشته را ذکر کرده و از تاثیر آن بر موقعیتی کنونی صحبت کنیم. به عبارت دیگر، میخواهیم بگوییم اگر اتفاقی در گذشته رخ میداد (که در واقعیت عکس آن رخ داده است)، آنگاه پیامد آن متفاوت از آنچه بود که “الان” مشاهده می کنیم:

If I had worked harder at school, I could have a better job now.
،(اگر تو مدرسه بیشتر تلاش کرده بودم(شرطی که در گذشته رخ نداده است
.(الان شغل بهتری داشتم(پیامد شرط فرضی

If she hadn’t slept, she would be very tired.
.(اگر نخوابیده بود (در واقع خوابیده است)، الان خیلی خسته می بود(که در واقع خسته نیست

همانطور که مشاهده می‌کنید، قسمت شرط این عبارت مشابه با شرطی نوع سوم است، چرا که در مورد شرطی صحبت شده است که در واقع اتفاق نیفتاده بود.
جملات شرط در شرطی نوع سوم از طریق گذشته‌ی کامل (Past Perfect) ابراز می‌شدند:

If + Past Perfect (had + P.P.), Would/Could/Might + Simple Verb

از سوی دیگر، قسمت پیامد این عبارت مشابه با شرطی نوع دوم است، از آن جا که پیامد شرط فرضی ذکر شده به الان اشاره دارد. قسمت پیامد در شرطی نوع دوم با استفاده از افعال مودال (Would, Could, Might) و فعل ساده (یا حتی استمراری) بیان می گردد.

If I had made more cookies, he would be eating them.
.اگر کلوچه بیشتری درست کرده بودم، الان داشت اونا رو می‌خورد

If we had looked at the map, we wouldn’t be lost.
.اگر به نقشه نگاه کرده بودیم، الان گم نمی‌شدیم

با این وجود، گاهی امکان دارد در مورد عکس این قضیه صحبت کنیم، یعنی شرط جمله ی ما فرضی مربوط به حال یا عبارتی کلی باشد، و به پیامدی اشاره کنیم که به واسطه ی این شرط فرضی می توانست در گذشته رخ دهد:

If I weren’t so polite, I wouldn’t have greeted him when he came in.
،(اگر اینقدر مودب نبودم(که هستم
.(اون موقع که اومد تو باهاش سلام علیک نمیکردم(که در واقع سلام علیک کردم

در جمله ی بالا میبینید که شرط (مودب بودن) یک حقیقتی کلی است، و ما عکس آن (اگر مودب نبودم) را به کار گرفتیم. اما در جمله ی پیامد، به رخدادی در گذشته اشاره کردیم که در صورت واقعیت داشتن شرط فرضی ما (یعنی اگر مودب نبودم)، به گونه‌ی دیگری (سلام علیک نمی‌کردم) رقم می‌خورد.

If we didn’t trust him, we would have sacked him months ago.

.(اگر بهش اعتماد نداشتیم(فرض کلی)، چند ماه پیش اخراجش می‌کردیم(پیامدی که رخ نداد

در اینجا شرط فرضی ما کلی است، لذا همانند شرطی نوع دوم از گذشته‌ی ساده استفاده کرده ایم.
از سوی دیگر، پیامد فرضی ما مربوط به گذشته است، لذا همانند شرطی نوع سوم از افعال مودال (would, could, might) و سپس Have و بعد از آن از شکل سوم فعل استفاده می‌کنیم:

If + Past Simple,  Would/Could/Might + Have + P.P.

مطالب مرتبط:

جملات شرطی (بخش دوم): شرطی نوع دوم و سوم

حرف تعریف (بخش سوم)

نقل قول در انگلیسی (بخش دوم)