محمد و سپیده، شیمی، کانادا

محمد و سپیده، از زبان آموزان سابق درخت جاویدان، تجربه‌ی تحصیل و اقامت در کانادا

1. اول از همه اینکه خیلی از بچه‌هایی که هدف مهاجرت دارند درگیر این موضوع میشن که با چه امکانات مالی می‌توانند به کشور مقصد بروند.
متاسفانه بعضی از دانشجوهامون که برآورد هزینه‌های کامل نکرده بودند، مجبور شدن که از کشور مقصد برگردند.
با معرفی اجمالی در مورد رشته تحصیلی، نام شهر و کشور مقصدتون چه توصیه‌ای در این زمینه به بچه‌های ایران دارید؟

رشته تحصيلي مهندسي شيمي، كشور کانادا و شهر ادمونتون.
توصيه من به بچه ها ايران اينه كه عضو ISAUA كه انجمن دانشجويان ايراني دانشگاه آلبرتا هست توي فيسبوك بشوند و سئوالاتشون رو اونجا بپرسند و مطمئن بشند كه هزينه ها چقدر هست.
مثلاً زماني كه ما دانشجو بودييم شهريه حدود ٩٠٠٠ دلار بود ولي الان فكر ميكنم١٤٠٠٠ دلار شده فكر كنم.
هزينه اجاره خونه و خورد و خوراك هم هست كه حداقل ماهي ١٠٠٠تا ١٢٠٠ لازمه

2. این روزها، تو اینترنت اطلاعات موثقی در مورد مهاجرت نمی‌تونیم پیدا کنیم.
بعضی از بچه‌ها با این دید تصمیم به رفتن می‌گیرند که کشور مقصدشون آرمان شهر هست و هیچ تصویری از مشکلات پیش رو ندارن.
اگر بخواهید از خوبی‌ها و بدی‌های کشور مقصدتون به ما بگید و بچه‌های ایران رو راهنمایی کنید، چه مواردی را می‌توانید بهشون گوشزد کنید؟

خوبی کانادا اين هست كه به نظر من خيلي نژادپرست نيستند يا اونايي كه هستند نشون نميدند.
البته من راجع به دو شهر ادمنتون و كلگري صحبت ميكنم.
من چيزي كه اينجا خيلي دوست دارم آرامشي هست كه دوست دارم.
به نظر من كسايي كه ميان فكر ميكنند خيلي زود كار مرتبط پيدا ميكنن، در صورتي كه خودشون رو بايد آماده كنند كه اگر لازمه برن سوپر ماركت كار كنند يا اگر دانشجو هستن و مشكل مالی دارن كار دانشجويي انجام بدن.
به نظر من مهاجرت خيلي سخته از نظر روحي و مالي خيلي طول ميكشه به خوبيها و بديها عادت كنی.
بدي كانادا به نظر من زمستونهاي طولاني و دور بودن به ايران هست

3. به نظرتون موقعیت اجتماعی ایرانی‌ها در کشور مقصد چه جوره؟
در کل رفتار مردم آن کشور با ایرانی‌ها چطور هست؟

به نظر من موقعيت ايرانيها در کانادا خوبه. كلاً قبلاً هم گفتم نژادپرست نيستند.

4. اگر بتونید زمان رو به عقب برگردونید، آیا باز هم همین تصمیم را برای رفتن می‌گرفتید یا نه؟

 اگه زمان برگرده، من خيلی زودتر ميام، يعنی بلافاصله بعد از فوق ليسانس ميومدم.
من كلا راضی هستم ولی ترجيح ميدادم زودتر ميومديم.
من حدود ١.٥ سال هست كه مشغول به كار شدم تو سن ٣٨ سالگی، من ترجيح ميدادم تو اين سن يه ذره زندگيم بيشتر رو غلتك باشه.
البته بايد يه چيزی راجع به کانادا بگم، اينجا در هر سنی، هر شغلی و هر سابقه كاری آدم نميتونه مطمئن باشه كه كارش رو از دست نميده، چون خيلی راحت اخراج ميكنند.
چون آدمهای باسابقه حقوقشون بالا هست وقتی موقعيت شركت بد ميشه، آدمهای با سابقه رو هم خيلي راحت اخراج ميكنند.
منظورم اينه از نظر شغلی اصلا دارای ثبات نيست.

5. خیلی از بچه‌ها تافل امتحان میدن و میگن کاش آیلتس امتحان می‌دادیم و یا برعکس.
شما با توجه به شرایط کشور مقصد چه امتحانی را به بچه‌ها پیشنهاد می‌کنید؟

به نظر من مثلا واسه دانشكده ما كه تافل ٩٢ ميخواد و آيلتس ٧ بهتره كه آدم تافل بده. نظر شخصی من اينه كه آيلتس ٦.٥ از تافل ٩٢ آسونتره ولی آيلتس ٧ سختتره. خيلی بستگی به دانشكده و دانشگاه داره.

6. تو کشوری که در حال حاضر ساکن هستید، بچه‌های کدوم رشته شانس بیشتری برای پیدا کردن شغل بهتر دارند.
آیا در کشور مقصد شانس اقامت دائم هست یا نه؟
چون بعضی از بچه‌ها رفتن و دکترا گرفتن و متاسفانه شانسی برای موندن در آن کشور پیدا نکردن.
اگر بتونید توضیح کلی در این مورد هم بدید ممنون می‌شیم.

به نظر من كامپيوتر بهترين رشته است براي كار پيدا كردن.
من كسی رو نميشناسم كه كامپيوتر خوندن باشه و كار نداشته باشه. هنوز شانس بالايی داره.
راستش چون قانونها عوض شده من خيلی اطلاعاتم ممكنه درست نباشه.
زمان ما كه ما در زمان دانشجويی اقامت گرفتيم.

مطالب مرتبط:

میلاد – فناوری اطلاعات – آمریکا

نگار – دانشجوی دکترای شیمی – آلمان و آمریکا

امیر سینا – ارشد مهندسی مکانیک و صنایع – دانشگاه تورنتو کانادا