سارا – رشته Computer Science – هنگ کنگ

1. اول از همه اینکه خیلی از بچه‌های که هدف مهاجرت دارند درگیر این موضوع می‌شن که با چه امکانات مالی می‌توانند به کشور مقصد بروند. متاسفانه بعضی از دانشجوهامون که برآورد هزینه‌های کامل نکرده بودند، مجبور شدن که از کشور مقصد برگردند. با معرفی اجمالی در مورد رشته تحصیلی، نام شهر و کشور مقصدتون چه توصیه‌ای در این زمینه به بچه‌های ایران دارید؟

من تجربه کوتاه حضور توی یکی از دانشگاه های هنگ کنگ رو داشتم. با توجه به اون اطلاعاتی که دارم به این صورته که برای اپلای در وهله اول باید مثل دانشگاه های امریکا و کانادا یه مبلغی رو به عنوان application fee بدید که نسبتا زیاد هم هست. ولی ازونجایی که معمولا این دانشگاه خاص به دانشجوهای اینرنشنال خیلی خوب فاند میده احتمال این که بتونید موقعیت خوبی پیدا کنید زیاده. هزینه های زندگی و به خصوص اقامت در مجموع توی هنگ کنگ زیاده. باز هم با توجه به این که هم پذیرش دانشجو زیاده و هم استادا پروژه دارن، اگه فاند خوبی بگیرید اغلب هزینه ها کاور میشه و میشه به راحتی اونجا تحصیل و زندگی کرد. البته رشته من کامپیوتر ساینس هست و این دانشگاه که گفتم هم صرفا دانشجوی فنی می گیره.

2. این روزها، تو اینترنت اطلاعات موثقی در مورد مهاجرت نمی‌تونیم پیدا کنیم. بعضی از بچه‌ها با این دید تصمیم به رفتن می‌گیرند که کشور مقصدشون آرمان شهر هست و هیچ تصویری از مشکلات پیش رو ندارن. اگر بخواهید از خوبی‌ها و بدی‌های کشور مقصدتون به ما بگید و بچه‌های ایران رو راهنمایی کنید، چه مواردی را می‌توانید بهشون گوش زد کنید؟

کشوری که من رفتم یه کشور آسیایی بود. طبیعتا با توجه به این که ما هم آسیایی هستیم باید اشتراکاتی داشته باشیم. گرچه سبک زندگی مردمشون با ما خیلی فرق داره و فرهنگ های متفاوتی هم داریم ولی از لحاظ استاندارد زندگی – اگه آرامش و امنیت رو بخوایم فاکتورهای اصلی در نظر بگیریم – به نظر من توی سطح خوب و مناسبی بود. مشکلاتی که داشت ارتباط برقرار کردن بود در وهله اول چون مردم عادی به زبان انگلیسی مسلط نیستن. (البته توی دانشگاه این طور نیست. همه به خوبی انگلیسی صحبت میکنن). مشکلات دیگه هم (برای اون ها که به این مسائل حساس هستند)‌ یکی نوع تغذیه شون هست و یکی دیگه آب و هوا. من خودم خیلی مشکلی نداشتم.

3. به نظرتون موقعیت اجتماعی ایرانی‌ها در کشور مقصد چجوری هست؟ در کل رفتار مردم آن کشور با ایرانی‌ها چطور هست؟

در کل ایران و ایرانی رو خیلی نمیشناختن! این مساله یکمی عجیبه. ولی گذشته ازین برخورد خیلی خوب و محترمانه ای با همه و به طور کلی با دانشجوهای خارجی داشتن. البته چون قبلا دانشجوهای ایرانی دیگه ای اونجا اومده بودن و ۴۰ ۵۰ تا ایرانی هم تو اون دوره اونجا درس می خوندن یه شناخت نسبی راجع به بعضی از دانشگاه های ایران داشتن. من چون توی خوابگاه بودم و خوابگاه هم داخل دانشگاه بود بیشتر با پرسنل دانشگاه و استاد و دانشجوها در ارتباط بودم. آدمای آروم،‌ گرم و ساپورتیوی بودن به طور کلی.

4. اگر بتونید زمان رو به عقب برگردونید، آیا باز هم همین تصمیم را برای رفتن می‌گرفتید یا نه؟

بله صد در صد تصمیمم همین می بود اگر برمی گشتم به قبل. تجربه جالب و مفیدی بود. 

5. خیلی از بچه‌ها تافل امتحان می‌دن و می‌گن کاش آیتلتس امتحان می‌دادیم و یا بر عکس. شما با توجه به شرایط کشور مقصد چه امتحانی را به بچه‌ها پیشنهاد می‌کنید؟

تافل و آیلتس تفاوتی برای دانشگاه های هنگ کنگ نمی کنه. گرچه اگر تافل داشته باشید رسمیت بیشتری براشون داره. 

6. تو کشوری که در حال حاضر ساکن هستید، بچه‌های کدوم رشته شانس بیشتری برای پیدا کردن شغل بهتر دارند و یا اینکه در کشور مقصد شانس اقامت دائم هست یا نه؟ چون بعضی از بچه‌ها رفتن و دکترا گرفتن و متاسفانه شانسی برای موندن در آن کشور پیدا نکردن. اگر بتونید توضیح کلی در این مورد هم بدید ممنون می‌شیم.

هنگ کنگ یه کشور صنعتی و تجاری محسوب میشه و رشته های فنی و بازرگانی- مدیریتی توش شانس بیشتری دارن، چه از نظر شغلی و چه تحصیلی. همونطوری که گفتم از ورود دانشجوهای اینرنشنال هم خیلی استقبال می کنن و فاندهای خوبی میدن. برای ویزا گرفتن هم دشواری خاصی وجود نداره. بنابراین اگر کسی برنامه رفتن به اونجارو داشته باشه فکر می کنم میتونه موفق باشه. البته ممکنه از نظر کیفیت آموزش و ریسرچ با خیلی از کشورهای امریکایی و اروپایی برابری نکنه. یکی دو تا دانشگاه با رنک های بین المللی خیلی خوب داره ولی باز بسته به استاد و رشته، کیفیت تحصیل اونجا متفاوته :‌ از خوب تا متوسط و ضعیف.