جملات شرطی (بخش دوم: شرطی نوع دوم و سوم)

جملات شرطی (بخش دوم: شرطی نوع دوم و سوم)

همانطور که از اسمشان پیداست، جملات شرطی در مورد شرط‌ هایی صحبت می‌کنند که در صورت وقوع آنها، اتفاق دیگری (پیامد) نیز رخ خواهد داد. در واقع، با استفاده از جملات شرطی قصد داریم در مورد رابطه‌ی علت و معلولی دو رویداد صحبت کنیم.

یک جمله‌ی شرطی کامل دارای دو بخش است: عبارت شرط (If clause)، و عبارت پیامد (Consequence).

جملات شرطی دارای پنج حالت می باشند:

• شرطی نوع صفر/محض (Zero/Real Conditional)،
• شرطی نوع اول (Conditional #1)،
• شرطی نوع دوم (Conditional #2)،
• شرطی نوع سوم (Conditional #3)، و
• شرطی نوع ترکیبی (Mixed Conditional)

در بخش اول مقاله های جملات شرطی (اینجا) با دو گزینه ی اول آشنا شدیم. حال در اینجا دو نوع دیگر این جملات توضیح داده می شود.

یادآوری: شرطی صفر و اول در مورد موضوعی صحبت می‌کنند که احتمال وقوع آن وجود دارد.
اما احتمال رخ دادن وقایع ذکر شده شرطی‌های نوع دوم، سوم، و ترکیبی تقریباً غیرممکن است.

شرطی نوع دوم (Conditional #2)

شرطی نوع دوم در موقعیت هایی به کار می‌رود که احتمال رخ دادن چیزی بسیار کم است، به صورتی که می‌توان گفت از نظر عملی نمیتوان آن را ممکن فرض کرد.
در شرطی نوع دوم، شرطی که در مورد آن صحبت می‌کنیم معمولاً در حال یا آینده رخ می‌دهد:

If I found her address, I would send her an invitation.
.(اگر آدرسش رو پیدا کردم، براش دعوتنامه می‌فرستم (احتمال پیدا شدن آدرس بسیار کمه

If he inherited a billion dollars, he would travel to the moon.
.(اگر یک میلیارد دلار بهش ارث میرسید، به کره‌ی ماه سفر می‌کرد (احتمال ارث یک میلیارد دلاری صفره

همانطور که در مثال های بالا مشاهده می شود، زمان گذشته ی ساده (Past Simple) در عبارت شرط به کار گرفته شد، در حالی که عبارت پیامد از “would” و یک فعل ساده استفاده کرد.

If + Past Simple, Would + Simple verb

نکته ی اول در شرطی نوع دوم این است که شما نباید در عبارت شرط “was” را به کار بگیرید. لذا پس از “I, He, She, It” و دیگر فاعل های سوم شخص مفرد، به جای “was” از “were” استفاده می شود:

If I were you, I wouldn’t be rude to the boss.

نکته ی دوم، استفاده از دیگر افعال مودال (Modal) در جمله ی پیامد است.
شما می توانید از افعال “could” و “might” نیز به جای فعل “would” استفاده کنید. (May، Should و Must نیز کم و بیش کاربرد دارند):

If Jack studied more, he might pass the exam.
If I won a million pounds, I could stop working.

در آخر، جملات شرطی نوع دوم برای مودبانه صحبت کردن نیز به کار میروند:

If you wanted, I could help you study.
.اگر خواستی، میتونم تو درس خوندن کمکت کنم

If you wouldn’t mind, I could use some help.
.اگه ایرادی نداره، یه خورده کمک لازم دارم

نکته: در صورتی که در جمله ی شرط از فعل were استفاده شود، می توان If را حذف کرده و were را به ابتدای جمله انتقال داد:

Were I rich, I would buy a house by the sea. (= if I were rich)

شرطی نوع سوم (Conditional #3)

شرطی نوع سوم در مورد موضوعی غیرممکن در گذشته صحبت می‌کند.
به عبارتی دیگر، اتفاقی در گذشته رخ داده است و پیامدی هم در گذشته داشته است، و ما در مورد این موضوع صحبت می‌کنیم که اگر آن اتفاق به صورتی دیگر رخ داده بود، پیامد متفاوتی حاصل میشد.
این نوع شرطی معمولاً در مواقعی رایج است که در مورد اتفاقی اظهار پشیمانی و حسرت می‌کنیم:

If I had known her address, I would have sent her an invitation.
(اگر آدرسش رو بلد بودم، براش دعوتنامه می‌فرستادم (اما چون آدرس رو نمی‌دونستم، پس دعوتنامه‌ای هم نفرستادم

Would you have helped me if I had asked you?
(اگر ازت خواسته بودم کمکم می کردی؟ (چون احتمال میدادم کمکم نمیکنی ازت نخواستم

همانطور که مشاهده می شود، در عبارت شرط از زمان گذشته ی کامل (Past Perfect) و در عبارت پیامد از افعال Modal و پس از آن از Have و شکل سوم فعل استفاده می گردد.
در ضمن، همانند شرطی نوع دوم، می توان از Could و Might نیز به جای Would استفاده کرد.

If + Past Perfect (had + P.P.), Would/Could/Might + Have + P.P.

نکته: شما می‌توانید در موقعیت های رسمی، با حذف If و انتقال فعل کمکی گذشته‌ی کامل (had) این نوع شرطی را خلاصه کنید:

Had I known her address, I would have sent her an invitation. (= if I had known her address)

در بخش آخر مقاله های جملات شرطی، در مورد جملات شرطی ترکیبی صحبت خواهیم کرد.

مطالب مرتبط:

جملات شرطی (بخش اول): شرطی نوع صفر و اول

حرف تعریف (بخش سوم)

نقل قول در انگلیسی (بخش دوم)